туманлымаш

туманлымаш

сущ. от туманлаш ссора, брань, ругань, перебранка, шум, скандал

Туманлымаш деч посна ик кечат ок эрте. [/i]«Пачемыш»[/i] Без скандала ни дня не проходит.

Вӱта кӧргӧ туманлымаш дене, йӱкын шортмо дене сургаш тӱҥале. [/i]В. Юксерн.[/i] Хлев начал сотрясаться от ругани и плача в голос.

Сравни с:

вурседалмаш, туманлыме